سیاست‌های اقتصادی دولت سیزدهم فقط تعویق بحران
بررسی سیاست‌های اقتصادی دولت سیزدهم نشان می‌دهد تک‌تک سیاست‌ها به‌طور منسجم در جهت تعویق بحران و حرکت به سمت یک پرتگاه اقتصادی بوده است.
نگاهی به روند متغیرهای اقتصادی در طول فعالیت دولت سیزدهم حاکی از آن است که بیشتر آمارهای اقتصادی در طول این سه سال بهبود پیدا کرده‌اند. داده‌های مراجع آماری رسمی نشان می‌دهد در این مدت نرخ رشد نقدینگی کاهشی شده، نرخ تورم افت کرده، نرخ بیکاری عقب‌نشینی کرده و رشد اقتصادی نیز افزایش یافته است. از همین روی، حالا در روزهای پایانی فعالیت دولت سیزدهم، بسیاری از رسانه‌های نزدیک به دولت، با اتکا به همین آمارها، ادعا می‌کنند دولت سیزدهم، اقتصاد را در وضعیت مطلوبی به دولت پزشکیان می‌سپارد.
در این میان، پرسش مهم اما آن است که در این شرایط که آمارها همگی از بهبود وضعیت اقتصادی ایران حکایت دارند، چرا مردم این بهبود را در زندگی و معیشت خود حس نمی‌کنند؟ علی سعدوندی، کارشناس اقتصادی، به این سوال پاسخ داده است.
سرکوب آمارهای اقتصادی در کوتاه‌مدت
سعدوندی در ابتدای این گفت‌وگو اظهار کرد: مساله اینجاست که می‌توان در کوتاه‌مدت متغیرهای اقتصادی را دستکاری کرد. این موضوع بدان معنا نیست که آمارها دستکاری شده‌اند بلکه منظور این است که به عنوان مثال دولت می‌تواند در کوتاه‌مدت تورم را کنترل کند و این کنترل موقت بعداً به ضرر اقتصاد کشور خواهد شد و وضعیت اقتصادی را بدتر خواهد کرد.
او همچنین دراین‌باره گفت: مثلاً دولت می‌تواند جلوی رشد نقدینگی را به صورت مصنوعی و با فشار بر بانک‌ها و کاهش عرضه اعتبارات در بخش خصوصی کاهش دهد و به این ترتیب، تورم را نیز به طور موقت کنترل کند. این در حالی است که برای کنترل تورم نیاز است مساله کسری بودجه دولت حل شود. هنگامی که این کار انجام نشود، انتظارات تورمی بالا می‌ماند و میزان تورم تنها به صورت مصنوعی کاهش پیدا خواهد کرد. در نهایت این سیاست شکست می‌خورد و تورم با نرخ‌های بالاتر بازمی‌گردد. این اتفاق در سال‌های 94 تا 96 هم به وقوع پیوسته بود و شاهد بودیم نرخ تورم از سال به طور مجدد 97 بالاتر رفت.
درآمد نفتی باید صرف ایجاد زیرساخت شود
سعدوندی در مورد رشد اقتصادی نیز توضیح داد: اگر دولتی که درآمد نفتی داشته قصد داشته باشد درآمد نفتی را صرف ایجاد زیرساخت‌هایی مانند خطوط ریلی با افزایش سرعت اینترنت کند، در کوتاه‌مدت تاثیر محسوسی ندارد ولی در بلندمدت بر بهره‌وری تاثیر زیادی خواهد گذاشت.
او ادامه داد: با وجود این، اگر دولت با صرف درآمد نفتی در امور کوتاه‌مدت، بیماری هلندی را تشدید کند و به فرار سرمایه سوبسید بدهد، می‌تواند به‌راحتی در کوتاه‌مدت نرخ ارز را کنترل کند اما بعد از چند سال با مشکلات بسیار مواجه می‌شود.
حرکت به سمت یک پرتگاه اقتصادی
این کارشناس اقتصادی درباره کاهش نرخ بیکاری و احساس نشدن تاثیر آن در زندگی مردم نیز تصریح کرد: در مورد نرخ بیکاری نیز اگر افرادی که در جست‌وجوی شغل هستند، از پیدا کردن کار ناامید شوند، شاهد کاهش نرخ بیکاری خواهیم بود بدون اینکه نرخ مشارکت اقتصادی افزایش پیدا کند.
سعدوندی در پایان خاطرنشان کرد: بررسی سیاست‌های اقتصادی دولت سیزدهم نشان می‌دهد تک‌تک سیاست‌ها به‌طور منسجم در جهت تعویق بحران و حرکت به سمت یک پرتگاه اقتصادی بوده است. البته این سیاست‌ها،همان سیاست‌های دولت تدبیر و امید بوده ک
انتهای پیام