از انحلال تا تشکیل مجدد کانون عالی کارفرمایی

کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمائی ایران به موجب ماده ۱۳۱ قانون کار مصوب سال ۱۳۶۹ برای هماهنگی فعالیت‌های انجمن‌های صنفی کارفرمایی و کانون‌های کارفرمایی سراسری و استانی به صورت غیر رسمی تشکیل و در سال ۱۳۷۸ با توصیه سازمان بین‌المللی کار به عنوان یک تشکل فراگیر کارفرمائی غیرانتفاعی، به صورت رسمی تاسیس شد و در راس هرم تشکیلات کارفرمایی کشور قرار گرفت.

کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی کشور در راستای وظایف خود به عنوان تنها نماینده بخش کارفرمایی کشور که علاوه بر عضویت در شوراها و مجامع داخلی در سازمان‌های بین‌المللی هم پذیرفته شده، برای حفظ حقوق مشروع کارفرمایان و حمایت ازسرمایه گذاری‌های  مولد و ایجاد زمینه همکاری و انتقال فناوری و تجربیات به منظور دستیابی به توسعه پایدار، باید در مذاکره با دولت، سازمان‌های داخلی و بین المللی مرتبط با قوانین کار و تامین اجتماعی بتواند به خوبی ایفای نقش کند.

از این رو ضرورت دارد، حق دخالت قانونی کانون عالی کارفرمایان که نماینده طیف بزرگی از تولیدکنندگان، کارآفرینان و صنعتگران است، در مراجع تصمیم گیری و قانونگذاری کشور افزایش یابد و این مهم با معرفی شایسته بخش کارفرمایی کشور و انعکاس مطالبات و چالش‌های کارفرمایان در رسانه‌ها، قابل تحقق خواهد بود.

پایگاه خبری "پژواک کارفرما"هم در راستای همین سیاست، سلسله گفتگو‌هایی را با بخش کارفرمایی کشور انجام داده است که به ترتیب منتشر خواهند شد.

در ادامه بخش اول گفتگوی اختصاصی با مهندس محمد عطاردیان، رئیس سابق هیات مدیره کانون عالی کارفرمایی ایران را می‌خوانید:

پژواک کارفرما: لطفا در ارتباط با پیشینه تاسیس و تشکیل کانون عالی کارفرمایی ایران توضیح بفرمایید؟

پیش از انقلاب که کانون عالی کارفرمایی هنوز وجود نداشت، خانه کارگر، نماینده کارگران بود و البته چندین سندیکا، مانند سندیکای شرکت ساختمانی فعال بودند و بالاخره در سال۱۳۷۴، سازمان بین‌المللی کار اعلام کرد اگر در ایران کانون تشکیل نشود، حذف خواهد شد و در آن زمان بنده در سندیکای شرکت ساختمانی (بزرگترین تشکل کارفرمایی) مشغول بودم و وزیر وقت دستور تاسیس کانون عالی کارفرمایی ایران را صادر کرد و هیات مدیره سندیکا، این وظیفه را به بنده محول کرد. اما طبق آیین نامه تشکیل کانون عالی کارفرمایی در سال ۱۳۷۴، بایستی تمام تشکل ها در سراسر کشور دارای یک تشکل مرکزی بوده و کانون عالی کارفرمایی توسط این تشکل های مرکزی ایجاد شود و ما در سال۱۳۷۵، یک آیین نامه پیشنهادی به دولت نوشتیم که طبق آن، تا زمانی که کانون‌ها تشکیل نشده‌اند، پیگیری امور توسط سندیکاها و انجمن‌ها انجام شود و هیات دولت هم در سال۱۳۷۶ آن را تصویب کرد و به این ترتیب ما به همراه حدودا ۱۷۰ تشکل- که همه آنها در تهران بودند- در پاییز سال ۱۳۷۷، اعلام موجودیت کردیم.

پژواک کارفرما: بعد از اعلام موجودیت کانون چه چالش‌هایی با دولت داشتید؟

در سال 1382، در خصوص میزان دستمزد و تعریف کار شایسته با دولت و وزارت کار اختلاف داشتیم و وزارت کار در ترکیب نمایندگان کانون برای شرکت در نشست سازمان بین‌المللی کار دخالت می کرد و به دنبال جایگزینی افراد دولتی در ترکیب کانون برای حضور در ژنو بود اما وزارت کار با مقاومت کانون روبرو شد و البته این مقاومت باعث شد در سال ۸۵ جهرمی که وزیر کار دولت احمدی نژاد بود دستور انحلال مجمع عمومی کانون را صادر کند و مدیر کل روابط کار، تهدید کرد که در صورت عدم انتخاب هیات مدیره جدید، کانون منحل خواهد شد و بنده گفتم طبق اساسنامه، شما اجازه این کار را ندارید چون ما یک تشکل مستقل هستیم و تنها بازرس و دادگاه صلاحیت تصمیم گیری در ارتباط با این موضوع را دارند و از ایشان به دیوان عالی کشور شکایت کردیم و بالاخره رای به نفع کانون صادر و دخالت دولت غیرقانونی اعلام شد.

پژواک کارفرما: مهمترین اقدامات انجام شده در دوره شما چیست؟

عضویت در سازمان بین المللی کارفرمایان

عضویت در کنفدراسیون کارفرمایان آسیا و اقیانوسیه

تشکیل دوباره کانون عالی کارفرمایان پس از انحلال کامل

پژواک کارفرما: در دوره شما در ارتباط با حوزه صنفی و توانمند سازی استان‌ها چه اقداماتی انجام شد؟

ما برای تک تک استان‌ها یک کانون تشکیل دادیم. در نتیجه کانون عالی، مجموعه ای شد از تشکل‌های استانی و نکته مهم این بود که اختیار را به انجمن‌ها واگذار کردیم. با توجه به موضوع آزادی انجمن‌ها، کارفرمایان می توانستند هم بصورت اختیاری عضو شوند و یا اینکه از طرف کنفدراسیون به ما ملحق شوند و کانون عالی کارفرمایان از ظرفیت دانشگاه تورین ایتالیا در حوزه آموزش استفاده کرده و تاکنون نمایندگان بسیاری برای آموزش به این دانشگاه فرستاده‌ایم.

مهندس عطاردیان در پایان ضمن تبریک به مناسبت راه‌اندازی «پژواک کارفرما» گفت: در شرایطی که مجموعه‌ای اختصاصی برای حوزه کارفرمایی کشور تاکنون وجود نداشته است، امیدوارم این پایگاه خبری بتواند با بیان چالش‌ها و مطالبات بخش کارفرمایی کشور، در انسجام کارفرمایان ایران چه دارای تشکل و چه بدون تشکل، موفق عمل کند و همواره سربلند و پیروز در فضای رسانه ای کشور بماند.